Στο πρώτο μου μάθημα γιόγκα, χωρίς να ξέρω ή να έχω ρωτήσει (απλά μου είπαν ότι η γιόγκα είναι ωραία άσκηση), μπήκα σε τμήμα προχωρημένων! Φαντάζεστε το σοκ, όταν γύρω μου οι μαθητές, σαν σταγόνες του ίδιου κύματος, ανέπνεαν συγχρονισμένα, περιστρέφονταν, τεντώνονταν, έσκυβαν, σαν λάστιχα που στο ίδιο γρανάζι πάλλονται και εγώ, ρίχνοντας άλλοτε κλεφτές και άλλοτε παρατεταμένες ματιές, προσπαθούσα να συντονιστώ και να ακολουθήσω!
Προς το τέλος δε, όταν ήρθε η ώρα για τις ανεστραμμένες θέσεις (δηλαδή με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά στον αέρα), χάζεψα κυριολεκτικά βλέποντας τους περισσότερους συνασκούμενούς μου, να αναστρέφονται ήρεμα, να παραμένουν ανάποδα αναπαυτικά και σταθερά για ολόκληρα λεπτά και (σε όποιους μπορούσα να διακρίνω) με έκφραση απόλαυσης και μακαριότητας!
Μου πήρε πολλά μαθήματα και άπειρες τούμπες για να καταφέρω να μείνω σταθερή σε μια ανεστραμμένη θέση, αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα. Ήταν αυτή η εμπειρία της συγχρονισμένης αναπνοής και η επέκταση του σώματος προς όλες τις κατευθύνσεις! Το ίδιο το γεγονός ότι μπήκα σε ένα τμήμα προχωρημένων, μου έδειξε ότι δεν είχε σημασία το αποτέλεσμα, αλλά η διαδρομή (και ευτυχώς συναντήθηκα με πολύ άξιους δασκάλους, πραγματικούς ανθρωπιστές)!
Δεν ήταν στόχος να δέσω τα χέρια μου γύρω από τον μηρό μου, αλλά να αισθανθώ την ενεργοποίση των χεριών μου, το χώρο που καταλαμβάνουν οι μηροί μου, και το πώς κινούμαι μυϊκά μέσα στο σώμα μου! Η γιόγκα για εμένα αποτέλεσε μία πύλη προς την αυτογνωσία.
Η αυτογνωσία είναι σαν μια λεωφόρος που ταξιδεύει ασταμάτητα στον προσωπικό μας Γαλαξία και η γιόγκα ως σωματική άσκηση είναι ένα από τα οχήματά της, ένα πολύ καλό όχημα μάλιστα! Το σώμα μας είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε πιο εύκολα, καθώς οι σκέψεις μας μας ξεφεύγουν, τα συναισθήματά μας καμουφλάρονται, τα όνειρά μας τα ξεχνάμε μόλις ξυπνήσουμε κ.ο.κ.
Μας είναι λοιπόν πιο εύκολο να ξεκινήσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας από έξω προς τα μέσα. Να παρατηρήσουμε τον τρόπο που στεκόμαστε και αν χρειάζεται να τον βελτιώσουμε, να αισθανθούμε τον τρόπο που αναπνέουμε (πάρε μια βαθιά ανάσα!!!). Να αναπνεύσουμε πιο σωστά, να μάθουμε να βαδίζουμε πιο ωφέλιμα για τη συνολική μας ανατομία (είναι πλέον γνωστό ότι από τα πέλματα ξεκινά η υγιής ανατομία για τις αρθρώσεις των ισχίων, των ώμων, αλλά και όλης της Σπονδυλικής Στήλης!).
Έτσι λοιπόν, άρχισα να με αγαπώ περισσότερο, να με φροντίζω περισσότερο και να με ακούω καλύτερα. Επειδή δεν υπήρχε η απαίτηση “Κάνε το τώρα τέλεια!”, παρά η προτροπή “Μήπως αν ισιώσεις την πλάτη σου, όσο μπορείς, θα είναι πιο άνετοι οι ώμοι σου, και θα μπορείς και να πάρεις πιο βαθιά ανάσα; Δοκίμασε το!”.
Και δοκιμή στη δοκιμή, από μόνο του ήρθε το πλέξιμο των χεριών γύρω από το μηρό, σιγά σιγά χτίστηκε η αντίληψη του σώματός μου στο χώρο και πλέον το να είμαι ανάποδα το νιώθω το ίδιο φυσιολογικό, όπως το να είμαι με τα πόδια κάτω! Με χώρεσα ολόκληρη μέσα στην αντίληψή μου. Χώρεσα για αρχή, το σώμα μου.
Πλέον ξέρω, πως όταν οι σκέψεις αρχίζουν να μου ξεφεύγουν, θα ισιώσω την πλάτη μου, θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα βουτήξω με μεγαλύτερη ευκολία μέσα στο μυαλό μου. Όταν τα συναισθήματά μου είναι μπερδεμένα, θα κάνω χαιρετισμούς στον Ήλιο, θα νιώσω την καρδιά μου να ζεσταίνεται, θα καθίσω ύστερα ήσυχα και θα νιώσω λίγο (ή και περισσότερο, ανάλογα την κατάσταση!) πιο ξεκάθαρα, τι υπάρχει μέσα στο στέρνο μου.
Η γιόγκα μου έδειξε πως σημασία δεν έχει πού θα φτάσεις, αλλά να ξεκινήσεις να σε ακούς, να σε νιώθεις, να σέβεσαι τα όριά σου, να ακολουθείς το ρυθμό σου.
Έτσι όπως σε ένα μάθημα γιόγκα συμβαίνει αυτό, μπορεί να συμβεί και στις ζωές μας, στον εργασιακό τομέα, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στις κοινωνικές μας ευθύνες κ.ο.κ.
Κανείς δεν ξέρει καλύτερα, από εμάς τους ίδιους, τι χρειαζόμαστε για να είμαστε καλά, χαρούμενοι! Αρκεί να παρατηρήσουμε και να πάρουμε τις αποφάσεις μας.
Από την Έλλη Ηλιού, πιστοποιημένη Yoga & Aerial yoga instructor. Βρείτε την στο Power House Project στη Γλυφάδα.
